به‌عنوان مثال در اتاق بازرگانی، کمیته ماده (۱۲) برای مقررات‌زدایی تعبیه شده است که می‌تواند در رفع قوانین زائد برای کسب‌وکار کشاورزی موثر باشد.
همچنین شورای گفت‌وگو به‌صورت مداوم جلساتی برگزار می‌کند که در صورت رونق تجارت و برقراری رفت‌وآمد هیات‌های اقتصادی می‌تواند برای تولیدکنندگان، صادرکنندگان و تشکل‌های تخصصی این فرصت را ایجاد کند تا بازارها را بهتر بشناسند یا با خواسته خریداران بیشتر آشنا شوند. اما بخش دیگری که کمیسیون روی آن متمرکز شده، بخش صادرات است؛ چند وقتی است پروژه‌ای به‌نام «شناسایی مزیت‌های صادراتی» در استان‌ها فعالیت خود را آغاز کرده است. اهداف این پروژه این است که کالاهای دارای مزیت، به‌طور مثال کالاهایی که به آب کمتری برای تولید نیاز دارند، قابلیت صادراتی شدن داشته باشند، حلقه‌های زنجیره ارزش‌شان شکل گرفته باشد، پشتوانه علمی داشته باشند یا با گردشگری مناطق و آیین‌ها پیوند داشته باشند شناسایی و در اولویت تولید و توسعه در استان‌ها قرار گیرند. در این بخش باید محصولات را به لحاظ اقتصادی- تجاری، کامل‌تر و دقیق‌تر بررسی و نقاط ضعف آنها را شناسایی کرد؛ مثلا ممکن است دانش علمی در یک بخش پراکنده باشد که با شناسایی دقیق نقاط ضعف و قوت آن، تولید و تجارت را به سمت اقدامی علمی‌تر سوق دهیم. این نکته‌سنجی باعث خواهد شد نگاه‌مان یک نگاه ملی و توسعه‌محور باشد و فعالیت‌ها با هدف ایجاد ارزش‌افزوده برای کشور دنبال شود.
همچنین برنامه‌های دیگری برای توسعه بخش‌کشاورزی تعریف شده است. یکی از نقاط ضعف این است که فارغ‌التحصیلان کشاورزی، دانش تجاری لازم را ندارند، یا این دانش بیشتر سنتی و به‌صورت سینه به سینه انتقال داده شده است. طبق ارزیابی‌ها در روند حرکت از سنتی به مدرن، در موقعیت‌هایی برنامه‌ریزی را از دست داده‌ایم و این موضوع باعث شده از بخش اقتصادی کشاورزی به سایر بخش‌ها مزیت‌هایی منتقل و خود این بخش با افت و چالش‌هایی روبه‌رو شود. اما یکی‌دیگر از مهم‌ترین اقدامات انجام‌شده در کمیسیون کشاورزی این است که پروژه‌ای با نام اختصاری «نابکا» تعریف شده است که به‌معنای «نظام آموزش بازرگانی و کسب‌وکار کشاورزی ایران» است.
هدف این نظام این است که کشاورزانی که به اتاق بازرگانی می‌آیند در دوره‌های مختلفی آموزش ببیند و با تجارت بیشتر آشنا شوند. آنها همچنین با موضوعاتی همچون «مارکتینگ و توسعه بازار»، «قوانین تجاری» و «استانداردها و آزمایشگاه‌ها» آشنا می‌شوند و حتی تعدادی از صادرکنندگان پیشرو و نمونه به این جلسات دعوت می‌شوند تا کشاورزان بیشتر با آنها آشنا شوند تا بدانند چه کارهای اقتصادی را با یکدیگر می‌توانند انجام دهند.