رقابت جهانی برای کانتینرها به معنای آن است که تایلند نمی تواند برنج خود را صادر کند، کانادا با مازاد نخود روبرو شده و هند نمی تواند از انبوهی شکر خلاص شود. حمل کانتینرهای خالی به سمت چین به حدی سودآور شده که حتی صادرکنندگان سویا آمریکایی باید برای پیدا کردن کانتینر برای خریداران آسیایی بجنگند.
مسئله اصلی این است که چین سریعتر از سایر اقتصادها از بحران کووید ۱۹ بهبود پیدا کرده است و در حال تقویت اقتصاد صادرات خود بوده و نرخ بالاتری برای کانتینرها پرداخت می کند و در نتیجه خالی فرستادن آنها برای بارگیری مجدد در چین برای شرکتهای حمل و نقل سودآور شده است.
نشانه هایی وجود دارد که افزایش نرخ حمل بار، قیمت برخی از مواد غذایی را افزایش داده است. اریک ونبرگ، مدیرعامل شرکت غذایی SSGA گفت: قیمت شکر سفید ماه گذشته به بالاترین حد در سه سال اخیر صعود کرد و تاخیر در صادرات سویای خوراکی از سوی آمریکا به معنای افزایش قیمت شیر سویا و توفو برای مصرف کنندگان آسیایی خواهد بود.
اگرچه برای کشتیهای کانتینری غیرمعمول نیست که بخواهند پس از یک سفر خالی برگردند اما شرکتها معمولا تلاش می کنند آنها در مسیر برگشت هم بار بزنند تا از نرخ حمل در هر دو جهت سود ببرند. اما هزینه حمل کالا از چین به آمریکا ۱۰ برابر بیشتر از مسیر عکس است و باعث شده شرکتهای کشتیرانی ترجیح دهند کانتینرها را خالی بفرستند.
در بندر لس آنجلس که بزرگترین بندر برای محموله کانتینری در آمریکاست، از هر چهار کانتینر سه تا خالی به آسیا برمی گردند در حالی که نرخ معمول ۵۰ درصد بود.
به گفته راوی گوپتا، رییس شرکت شری رینوکا شوگرز، هند که دومین تولیدکننده بزرگ شکر در دنیاست، در ژانویه تنها ۷۰ هزار تن صادرات داشت که کمتر از یک پنجم حجم صادرات در مدت مشابه سال گذشته است.
لی تاین هانگ، رییس شرکت "سیمکس کو داک لاک" که دومین صادرکننده بزرگ قهوه روبوستا در ویتنام است، اظهار کرد صادرات این کشور که بزرگترین تولیدکننده قهوه روبوستا در جهان است در نوامبر و دسامبر بیش از ۲۰ درصد کاهش داشت.
بر اساس گزارش بلومبرگ، معامله گران می گویند در سراسر جهان برخی از خریداران مواد غذایی منتظرند در حالی که سایرین خرید را متوقف کرده اند.